بهانه!!! چقدر بعضی مواقع این کلمه دور است از خدا...، فاصله‌اش از زمینی‌ست که ما در آن حیات زمینی داریم تا آسمانی که خداوند در آن عادلانه بر تخت نشسته است. صحبت از عدالت شد!!! ذات عادل خداوند حکمش بر تخریب نیست! حکمش بر پاک کردن صورت مسئله نیست! حکمش بر تخریب مکانی نیست که در آن گناهی اتفاق افتاده! حکمش بر فیلتر کردن اپلیکیشنی که شاید در قسمتی از آن خطایی رُخ داده هم نخواهد بود. صحبت خطا شد! اگر قرار بود با هر خطایی چیزی از بین برود که هیچ کدام نمی‌بایست در این لحظه جود داشته باشیم و یا مکانی باقی باشد! مگر می‌شود بنایی را به خاطر اینکه گناهی در آن رخ داده خراب کرد؟ [ادامه دارد]
لطفاً همگی در صندلی‌های خود نشسته، کمربندهای خود را ببندید!!!
<br>
پیامی آشنا برای همه ما. شاید بارها به شما اعلام شده، بدون اینکه سوالی به ذهنمان خطور کرده باشد فقط در جای خود نشسته و کمربندهای خود را محکم بسته‌ایم. سوالاتی از این قبیل که زندگی خودمان را با اطمینان به چه چیزی می‌سپاریم؟ به خلبانی که مثل خودِ ما انسان است؟ و یا هواپیمایی که ساخت دست خود انسان است؟ [ادامه دارد]
دیگر نه اثری از آتش است و نه دودی که از فرسنگ‌ها دورتر دیده می‌شد؛ حتی دیگر اثری از سانچی غول پیکر دیده نمی‌شود. ولی نمی‌توان گفت که این دریا همان دریاست، و نمی‌توان منکر اتفاقی که افتاده شد. دریا آرام شد ولی نه به زیبایی قبلش. اثرات این اتفاق ناگوار تا چشم کار می‌کند دیده می‌شود. سانچی از صفحات رادار حذف شد ولی اثراتش تا نسل‌ها بعد خواهد بود و چه بسا گریبان‌گیر آیندگان نیز باشد. [ادامه دارد]
به راستی دریا چه زیباست. اغلب هر موقع اسم دریا به میان می‌آید ذهنمان فقط به سمت زیبایی آن، تفریح و تعطیلات می‌اُفتد. حتی کار کردن بر روی دریا هم گاهی اوقات زیباست. ولی این بار قضیه کمی زیاد متفاوت است؛ زیبایی دریا جای خود را به ترس داده و این بار تفریح و تعطیلات به اضطراب و نگرانی بدل شده است، اضطرابی که به یک باره هجوم می‌آورد و اگر آماده نباشیم... [ادامه دارد]
اجتناب ناپذیر و ناراحت کننده است وقوع زلزله‌ها، حال چه کرمانشاه باشد چه عراق، چه شرق باشد چه غرب، و فرقی نمی‌کند آسیا باشد یا اقیانوسیه. کلام به ما می‌آموزد در این مواقع مُشَوَش مشوید، ولی می‌توانیم دعا کنیم برای تسلی گرفتن آسیب دیدگان جسمی و روحی این گونه حادثه‌ها. به خاطر داشته باشیم که چنین وقایعی می‌باید رُخ دهد و نشانه‌ای از وقت تنگ و زمان‌های آخر...، ولی در زندگی‌مان چطور؟ [ادامه دارد]
